Ben aşkın ilk heyecanını.. sevginin kalıcılığını.. güvenin değerini.. kalp ritimlerinin önemini.. sahiplenmenin güzelliğini.. ellerinin içindeki ellerimin terlemesini.. karşılıklı kahve içmenin sanki dünyanın en güzel yerinde en güzel anı yaşıyormuş gibi hissettirmesini.. bir isimin yüzümde oluşturduğu gülümse gitsin diye gökyüzüne baktığımda daha fazla gülmeme neden olmasını seninle öğrendim.. Sadece seninle.. Susuyorsun derdin sürekli konuşmuyorsun. Oysaki ben konuşmayı seven biriyim, senin yanında geçersiz bi özellik oldu bu. Çünkü oturup seni izlemek daha cazip geliyordu. Sanki bütün gün hayatın yoruculuğu detayları her yandan gelen sesler susmayan insanlar herşey senin yanındayken bitiyor herkes susuyor sanki akşam olmuş çok yorulmuşumda uzanmışım yatağa tavan apaçık gökyüzü onu izliyorum . Yüzünün her bir kıvrımını mimiklerini konuşurken gözlerini kaçırmanı gülünce yere bakıp kafanı kaldırdığında gülmemeye çabalamanı hepsini izleyip kafamda bin bir türlü eleştiriyorum ve benzetmeler yapıyorum,sonra akşam olup kafamı yastığa koyduğumda başucumdaki perdeyi açıp gökyüzündeki yıldızlara bakıyorum o gün bana nasıl baktıysan beliriyorsun işte orada..Çok kızarsın bana sinirlenirsin bağırırsın çağırırsın belki. Bu durumuda da insan en çok sevdiğine kızar diyerek açıklığa kavuşturalım. Çünkü ne kadar kızgın olursan ol göz göze geldiğimizde gözlerini kaçırdığın gibi kaçıramıyorsun gülüşünü. Çünkü ben bunu sevdim. Ben senden önce sevmediğim ne varsa senden sonra hepsini sevdim. Ben senin kötü huylarını bile sevdim.Umursamazlığını sevdim kızmanı sevdim ayrılışlarını bile sevdim.. Sana kızdım yazdım yüzümü güldürdün yazdım bazen ağlayarak kalem ellerimde titrerken bazen gülmekten kelimeleri birbirine karıştırarak. Bana yaşattığın her duyguyu sevdim. Yokluğundan daha güzel hepsi çünkü. Ben sana yazamadıklarımı hep böyle oturdum sayfalara yazdım. Eğer birgün çekip gidersem senden kalbim sana emanet. İlk aşkım ilk heyecanım ilk kıyamadığımmmm...
